یک بازی و یک دنیا حرف این نمایش یک اضمحلال بزرگ بود
یک بازی و یک دنیا حرف این نمایش یک اضمحلال بزرگ بود

طولوع تبریز: فارغ از هر رنگ و سلیقه ورزشی اما آنچه دیدار پرسپولیس برابر النصر به ضوح نشان داد جایگاه اضمحلال یافته فوتبال ایران در مقابل رقبای آسیایی بود که از بدو ورود نماینده عربستان به ایران تا پایان بازی چیزی جز سرافکندگی، عایدی دیگری نداشت دم خروس از همان ابتدا بیرون زد؛ استقبال عجیب […]

طولوع تبریز: فارغ از هر رنگ و سلیقه ورزشی اما آنچه دیدار پرسپولیس برابر النصر به ضوح نشان داد جایگاه اضمحلال یافته فوتبال ایران در مقابل رقبای آسیایی بود که از بدو ورود نماینده عربستان به ایران تا پایان بازی چیزی جز سرافکندگی، عایدی دیگری نداشت

دم خروس از همان ابتدا بیرون زد؛ استقبال عجیب و نه چندان خوب تهرانی ها از رونالدو، از دویدن پشت اتوبوس گرفته تا بالارفتن از تپه و شکستن درب هتل که سوژه رسانه های خارجی شده و در برخی موارد نیز در مقایسه با استقبال ژاپنی ها از النصر مورد تمسخر قرار گرفته بود همان ابتدا نشان داد جدای از تمام ادعاهای عمدتا متعصبانه، فوتبال ایران به لحاظ فرهنگ هواداری که بی تاثیر از فرهنگ عمومی جامعه نیز نمیباشد چقدر با دیگر کشور های صاحب نام آسیا در فوتبال فاصله دارد کشور هایی که عادت به دیدن ستاره ها داشته و راه و رسم هواداری را یادگرفته اند

فوتبال ما فقط نامش حرفه ای‌ست؛ بازی یک طرفه النصر برابر پرسپولیس آن هم بدون حتی یک شوت در چهارچوب از سوی میزبان، فاصله چند هزار کیلومتری ایران با فوتبال آسیا به ویژه حوزه خلیج فارس را ثابت کرد، جایی که قهرمان فصل گذشته، صدر نشین فصل جاری و البته پر مهره ترین تیم لیگ برتر ایران برابر رونالدو و یارانش حرفی برای گفتن نداشت تا مشخص شود شرایط برای فوتبال ایران به گونه ای درحال رقم خوردن است که صعود از گروه های آسیایی به سقف آرزوهای تیم های ایرانی بدل شده و قهرمانی رویایی دست نیافتنی به حساب بیاید

در این دیدار حتی اخراج میلاد سرلک نیز حاوی پیام بود؛ چرا که بازیکن پرسپولیس با انبوهی از مماشات های ناعادلانه و غیر حرفه ای داوران ایرانی درحالی پای در رقابتی فوق حساس میگذارد که با خطایی کاملا غیر ضروری کارت قرمز را به جان بخرد که این ذهنیت ناپخته و ناتوان از درک شرایط بازی چیزی جز ماحصل یک لیگ تهی از اصول و حرفه گری نمیتواند باشد

و در آخر مستطیلی که فقط نامش سبز بود؛ زمین چمن به شدت نامساعد و بی کیفیت استادیوم آزادی در این بازی بُعد سخت افرازی فوتبال ایران را جدای از مسائل مدیریتی و فنی این ورزش پر مخاطب نشان نداد، تا مشخص شود همه چیز به بد ترین شکل ممکن برای فوتبال ایران در حال روی دادن است زمینی که با مصدومیت بی مورد ترابی میزبان را به چالش کشید، مورد تمسخر طرف سعودی نیز قرار گرفت تا اختلاف سطح فوتبال ایران با رقبای آسیایی در تمامی زمینه ها بیش از هر زمان دیگری به چشم بیاید

انتهای پیام/