به گزارش طلوع تبریز به نقل از آذر انجمن ؛ امروزه زندگی شهری با چالشی جدید به نام حضور سگهای بلاصاحب در محیط‌های شهری و روستایی مواجه است، توسعه سریع شهرها و روستاهای اطراف شهری در زمان کوتاه طی سال های اخیر و تصرف زمین های حاشیه شهری فرصت تعیین قلمرو از حیوانات گرفته و […]
به گزارش طلوع تبریز به نقل از آذر انجمن ؛ امروزه زندگی شهری با چالشی جدید به نام حضور سگهای بلاصاحب در محیط‌های شهری و روستایی مواجه است، توسعه سریع شهرها و روستاهای اطراف شهری در زمان کوتاه طی سال های اخیر و تصرف زمین های حاشیه شهری فرصت تعیین قلمرو از حیوانات گرفته و باعث تعارضات بین انسان با طبیعت گشته است.
از مهم ترین تعارضات حضور سگ های بلاصاحب در کوچه و خیابان ها و کنار جاده ها می باشد که گاها باعث بروز رعب و وحشت و گاها باعث حس وفاداری برای انسان ها می باشد.
این جاندار که از گذشته بعنوان حافظ امنیت انسان ها بوده امروزه با توسعه شهری و شهرنشینی به دلیل بی سرپرستی توسط انسان ها لقب سگهای بلاصاحب را به خود گرفته و به یک چالشی بزرگ بین دوستداران حیوانات و مخالفان آن تبدیل گشته است و این دغدغه را برای مسئولین نیز بوجود آورده است که بالاخره چه باید کرد؟ حمایت کنیم یا مهارش کنیم؟
غذارسانی، عقیم سازی، احداث کمپ های نگهداری و حفظ قلمرو هرکدام از این گونه ها از جمله روش هایی بوده که مورد حمایت و تایید دوستداران حیوانات بوده است، اما این نوع حمایت نیازمند تلاش و تخصیص بودجه کافی توسط یک نهاد رسمی می باشد.
غذا رسانی وابستگی سگ ها به انسان و عادت بد حیوانات به دسترسی غذای آسان می شود که این عمل جذب آنها به مناطق مسکونی و کنارجاده ای و تولید مثل با تعداد توله های بیشتر را منجر می شود.
همچنین عقیم سازی و ایجاد مراکز نگهداری نیز یکی از روش هایی بوده که تقریبا نظر محیط زیستی ها را به خود جلب کرده است، اما هزینه بالای نگهداری، عدم توان و تجهیزات کافی برای زنده گیری، عدم آموزش و مهارت کافی کارکنان نگهداری سگ ها باعث بروز اخبار ضدونقیض میگردد که حواشی زیادی را بدنبال دارد و نیز تعیین و حفظ قلمرو به سگ های عقیم شده به پایش مستمر نیاز دارد که این امر نیز تضمین کننده ورود سگ های سایر مناطق به داخل محدوده پایش نمی باشد.
نظر به میانگین طول عمر سگ ها تا ۱۳ سال، در صورت مدیریت صحیح این جانداران انتظار برای کاهش جمعیت آن ها در شهرها یا روستا حدود ۱۰ سال زمان می برد تا این فرایند کاهش جمعیتی به ثمر برسد و آن زمانی اتفاق می افتد که صاحبان دیگر سگ ها آن ها را بعد از اتمام کارایی به طبیعت رها نکرده و قلمرو حیوانات از لحاظ تولید مثل مورد پایش قرار بگیرد، صادرات به کشورهایی همچون چین بعنوان خوراک از دیگر پیشنهادات برای تنظیم جمعیت سگ ها بوده، همچنین تصویب قوانین سختگیرانه در خصوص نگهداری سگ ها و ممنوعیت رهاسازی سگ ها و توله ها در طبیعت بدون هماهنگی و نیز شناسنامه دار کردن سگ ها، افزایش آگاهی شهروندان در خصوص غذادهی و نحوه برخورد، مدیریت پسماندهای شهری و روستایی و دفع به موقع آن از عوامل کاهنده جمعیت و تعارضات می باشد. جداسازی و زنده گیری سگ هایی که هار بوده و از توان کنترل خارج هستند با نظر کارشناسان نیز میتواند از حوادث ناگوار جلوگیری نماید.
نویسنده: سعید ابراهیم زاده
